Antispeciesism

door Nigel Franks 

Naarmate onze samenlevingen zich hebben ontwikkeld, doorlopen we vijf voedingsstadia. Zie meer hierover bij *

Fase één is de fase die vaak de jager-verzamelfase wordt genoemd en die wordt gekenmerkt door het verzamelen van voedsel: het leidt tot een dieet met veel koolhydraten en weinig vetten.

Vervolgens komt fase twee: vroege landbouw waar hongersnood veel voorkomt, en fase drie met afnemende hongersnood naarmate het inkomen groeit. Naarmate inkomens stijgen, gaat de maatschappij over naar fase vier, die wordt gekenmerkt door een overvloed aan (ongezond) voedsel zoals oliën, vetten, suikers en dierlijke producten en hun bijbehorende  degeneratieve ziekten zoals : diabetes, obesitas, hoge bloeddruk, beroertes, kanker, hart- en vaatziekten enz. Dit is de ontwikkelingsfase van de meeste westerse samenlevingen met veel Aziatische en Afrikaanse landen die ernaar streven om deze fase te bereiken.

Fase vijf is de overgang naar een gezond, uitgebalanceerd dieet met veel fruit, groenten en granen en weinig of geen vlees.

De overgang naar fase vijf is een gedragsverandering en wordt over het algemeen niet ondersteund door de samenleving, die voornamelijk bestaat uit consumenten die dierlijke producten tot zich nemen. Het eten van dierlijke producten wordt als de norm beschouwd en deze perceptie wordt versterkt in de media zoals films, literatuur, tijdschriften, waar bijna elke maaltijd die wordt getoond dierlijke producten bevat. Daarnaast zijn dierlijke producten "big business" en wordt er veel geld uitgegeven aan reclame om ervoor te zorgen dat mensen dierlijke producten consumeren. Dankzij al deze positieve berichten zijn veel mensen zich niet eens bewust van de gezondheidsrisico's die ze lopen bij het eten van vlees en geloven ze dus dat het de veganisten en vegetariërs zijn die hun eigen gezondheid in gevaar brengen met hun "vreemde" of "extreme"  dieet.

Een probleem van de  vegan / vegetarische beweging is dat het vaak mensen zijn die neerkijken op anderen, die niet verder zijn gekomen dan zij. Ik denk niet dat dat eerlijk is: sommige mensen hebben meer moeite dan anderen om hun eetgewoonten te veranderen, net zoals sommigen het moeilijker vinden dan anderen om te stoppen met roken. Als je in een omgeving leeft die veganisme steunt, is het veel gemakkelijker om het te worden dan als je bijvoorbeeld in de vleesindustrie werkt. Elke keer dat mensen geen vlees, vis, eieren of zuivelproducten eten tijdens een maaltijd, dragen ze bij aan het redden van dierenlevens, het verminderen van milieuschade en het behouden van een goede gezondheid, maar dit zijn voordelen die men niet gelijk opmerkt of voelt. Naar mijn mening verdienen degenen die de overstap hebben gemaakt naar het opgeven van dierlijke producten of die op weg zijn dit te doen, een soort van onmiddellijke beloning voor elke vooruitgang die zij boeken.