Anti-speciesisme: definitie en gevolgen   

Onze definitie van anti-speciesisme
Anti-speciesisme is het ethische concept dat het immoreel is om niet-menselijke dieren te exploiteren of schade toe te brengen alleen omdat ze tot een andere diersoort behoren. Onze definitie van anti-speciesisme is waarschijnlijk niet perfect, maar behandelt de meeste problemen. We hebben het gevoel dat het niet de moeite waard is verzand te raken in het vinden van een perfecte definitie die elke mogelijkheid dekt. Wij vinden het belangrijker om de problemen aan te pakken.

Dieren zijn geen mensen Dieren zijn geen mensen. Daar kunnen we het allemaal over eens zijn. Dieren zijn echter wezens met gevoel (meer daarover later op de volgende pagina), die zowel lichamelijk als psychisch kunnen lijden. Ze hebben hun eigen taal (gesproken of lichaamstaal). Ze zijn intelligent. Ze hebben hun eigen vaardigheden. Niet dezelfde als wij. Andere vaardigheden en in sommige opzichten hebben ze nog betere vaardigheden dan wij: denk aan de reukzin van honden en de communicatie van olifanten over lange afstanden. Wist je dat kippenkuikens eenvoudige optellingen kunnen uitvoeren maar mensenbaby's niet en dat kippen eigenlijk sneller en gemakkelijker trucjes kunnen leren dan honden? Dus wat geeft ons het recht om deze dieren anders of slechter te behandelen dan de manier waarop we onze huisdieren behandelen of de manier waarop wij zelf als mensen, individuen behandeld zouden willen worden?

De Gulden Regel "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet." Is het eerlijk en ethisch correct om dieren in ongepaste leefomstandigheden te houden (zeugen en kippen in kooien / honden aan kettingen of in kooien / leeuwen en dolfijnen opgesloten in kooien), om allerhande medische procedures / verminkingen te doen ondergaan (snavel trimmen / castreren / kunstmatige inseminatie / medische experimenten), familieverbanden te vroeg en dwangmatig te verbreken (scheiding van kalveren en lammeren van hun moeders / scheiden van dolfijnen en orka's van hun familieleden in de zee / het te vroeg scheiden van puppies en kittens van hun moeder om verkocht te worden) of simpelweg gemarteld (zoals het dwangvoeren van "foie gras" eenden en ganzen / het plukken van veren of de vacht voor dons en wol), gedood (ééndagskuiksens/ ééndagskalveren) en gefokt om als productiemachine te dienen als je dit alles zelf niet zou willen ondergaan? Advertenties als deze menselijke moeder met 4 tepels en 4 baby's in een kooi van "Varkens in Nood" heeft veel mensen geschokt, maar maakt het ons niet bewust van en zet het ons niet aan het denken over wat we eigenlijk allemaal aan het doen zijn met de niet-menselijke dieren?

De vijf vrijheden In 1965 deed de Britse regering onderzoek naar het welzijn van landbouwhuisdieren. De resultaten van dat onderzoek leidden tot de vijf vrijheden van dieren.
  1. Vrij zijn van honger of dorst door gemakkelijke toegang te hebben tot zoet drinkwater en goed voer om een goede gezondheid en vitaliteit te behouden
  2. Vrij zijn van ongemakken door een geschikte omgeving te hebben, inclusief onderdak en een comfortabel rustgebied
  3. Vrij zijn van pijn, letsel of ziekte door preventie of snelle diagnose en behandeling
  4. Vrij zijn om (het meeste) normale gedrag tot uitdrukking te kunnen brengen door voldoende leefruimte, goede voorzieningen en gezelschap van hetzelfde diersoort te bieden
  5. Vrij zijn van angst en psychisch leed door bepaalde leefomstandigheden te bieden en behandelingen te garanderen die geestelijk lijden vermijden
Het is triest om te zien dat méér dan vijftig jaar later het merendeel van de landbouwhuisdieren nog steeds niet over al deze vrijheden beschikt. Men kan hier een aantal redenen voor naar voren brengen, maar uiteindelijk komt het allemaal neer op geld. Consumenten willen zo min mogelijk betalen voor hun producten en de producenten (laten we niet de eufemistische term 'boer' gebruiken) willen zoveel mogelijk winst maken. Gebouwen kosten geld, dus is het goedkoper als je meer dieren in een kleinere ruimte kunt stoppen en het is ook "efficiënter", omdat ze minder kunnen bewegen, dus minder voeding nodig hebben. Het fokken van varkens op een roostervloer is gemakkelijker (en goedkoper) om te reinigen, omdat alle mest met een hogedrukreiniger kan worden weggespoeld. Maar aan de voorwaarden de dieren een geschikte leefruimte te bieden naar de aard en de behoeften van het dier, met modder om in te wroeten, stro om een nest in te maken, afleiding en comfortabele rust- en slaapruimtes, wordt over het algemeen niet voldaan. En de dieren leven hun hele leven lang boven hun eigen mest en in de stank van ammoniak.

Het is duidelijk dat de producenten niet vrijwillig zullen willen veranderen: elk voorstel tot verbetering wordt door hun lobbyisten tegengewerkt. In Frankrijk is het niet ongebruikelijk dat de producenten de straten opgaan, wegen blokkeren en mest over overheidsgebouwen spuiten om te protesteren tegen regels die ze niet leuk vinden.
Maar er is nog steeds hoop en er zijn een paar successen geboekt, zoals de verrijking van kooien voor legbatterijkippen, duidelijke etiketten voor eieren en een verbod op de pelsdierhouderij in een aantal landen. Hoewel dit jaren heeft geduurd, zijn ze toch de moeite waard. Maar als u echter een sneller en beter resultaat wilt zien, ligt het antwoord voor de hand: stop met het kopen van deze producten.

Ook zij willen gewoon leven
Door de jaren heen hebben we voor een behoorlijk aantal dieren gezorgd, van onszelf en van de stichting Nala85480. Wanneer een dier te ziek is en niet beter wordt en lijdt, moeten we de niet benijdenswaardige beslissing nemen om een ​​dierenarts te vragen het in te laten slapen. Het is een beslissing die je niet licht neemt en het is altijd moeilijk om te beslissen wanneer het juiste moment is om te handelen. Soms zijn we te laat, maar soms zijn we ook te vroeg. Dat gebeurde met één van onze katten, Ellie. Ze was 16 jaar oud maar had verschillende gezondheidsproblemen, zoals nierfalen en zeer slechte tanden. Ze kon niet goed eten, werd erg dun en erg zwak. We dachten dat ze leed en dat het juiste moment was aangebroken, dus belden we de dierenarts. Op de onderzoekstafel was duidelijk dat er geen alternatief was: ze zou niet veel langer meer mee kunnen gaan. Ik heb echter nog nooit een dier zo fel tegen de verdoving zien vechten. Ze klampte zich vast aan het leven en wilde niet gaan, ook al was ze zo zwak. Elk dier heeft een enorm sterke wil om te leven. Dus daarom de vraag: is het aanvaardbaar het kostbare leven van een gezond en jong dier weg te nemen terwijl hij dat zelf niet wil.  Is  het feit dat we héél goed zonder vlees, melk, eieren, leer enz. kunnen leven niet reden genoeg om de massaslachting van al deze dieren te stoppen? Sommige mensen beweren dat we ze de "gift of life" geven en dat de dood deel uitmaakt van het leven. Maar kunnen we het echt hebben over het geven van een leven, wetende dat de meeste landbouwhuisdieren de puberteit niet eens halen? En kun je het wel echt  "leven" noemen,  opgepropt te zitten in kooien en donkere schuren? En dan praten we nog niet eens van de vele stalbranden, het transport en de vele ongelukken onderweg naar het slachthuis.
Edgar's Mission zegt heel terecht: "Als we gelukkig en gezond  kunnen leven zonder anderen schade te berokkenen, waarom zouden we dat dan niet doen ?" 

Yulin, Faroe en Japan
Elk jaar zijn er vele petities en protesteren er veel mensen tegen evenementen zoals het Yulin Festival in China, waar duizenden honden worden geslacht en opgegeten en de dolfijnen jacht op de Faroe eilanden en Japan. Vele duizenden mensen nemen deel aan dergelijke acties, maar we kunnen het niet nalaten ons af te vragen hoeveel van hen nog steeds dieren eten? Waarom zijn ze zo ontdaan door de afslachting van honden en dolfijnen maar accepteren ze nog steeds het bloedbad van koeien, varkens, schapen, kippen, kalkoenen enz.? Is het omdat het ze niets kan schelen of is het omdat ze het zich niet bewust zijn?
MENU (nu nog in het engels)